عکس غریبیه فکر میکنم خیلی موا قع حس اون کسی که تو قایق هست رو تجربه کردم!

نمیدونم شاید اسمشو بشه گذاشت ترس از تنهایی...

تاریکی حرفهایم

                                                       دیدن

                                                      شنیدن

                                                    حس کردن

                                         رفتن و ثانیه ها را گز کردن

                                          شب اگر خورشید را دیدن

                                                 و ماه را روز

                                                 اگر فهمیدن

                                       !نمی دانم باور باغ چیست؟؟

                                             امروز نسیم را دیدم

                                        سلام دیروزم را پاسخ گفت

                                         ومن دور از گوش این ناآباد

                                  سلام فرداهایم را به او عرضه داشتم

                                    می نشینم به تخته سنگ سکوت

                                         می نشینم وحرفهایم را

                                       با قلم احساس وپتک صبر

                                            به سنگ سیاه دلم

                                              حک می کنم

                                     تا وقتی که پرنده صبح پر زد

                                    شاید نسیم بالهای سپید او

                                        تاریکی حرفهای مرا نیز

                                       به گوش پنبه های آسمان برساند

یه آهنگ قشنگ با صدای اوریل

"Losing Grip"
Are you aware of what you make me feel, baby
Right now I feel invisible to you, like I'm not real
Didn't you feel me lock my arms around you
Why'd you turn away?
Here's what I have to say I was left to cry there,
waiting outside there grinning with a lost stare
That's when I decided
[chorus]
Why should I care
Cuz you weren't there when I was scared I was so alone
You, you need to listen I'm starting to trip,
I'm losing my grip and I'm in this thing alone

Am I just some chick you place beside you to take somebody's place
when you turn around can you recognize my face you used to love me

you used to hug me
But that wasn't the case
Everything wasn't ok I was left to cry there
waiting outside there grinning with a lost stare
That's when I decided

[chorus]

Crying out loud I'm crying out loud
Crying out loud I'm crying out loud

Open your eyes
Open up wide
Why should I care
Cuz you weren't there
when I was scared I was so alone Why should I care
Cuz you weren't there when I was scared I was so alone
Why should I care
If you don't care then I don't care were not going newhere
Why should I care cuz you weren't there when I was scared I was so alone
Why should I care If you don't care then i don't care were not going newhere
 
   (avril lavigne)

تقدیم به اونایی که عزیز ترین دوستشونو از دست دادند:

خوابیدی بدون لالایی و قصه

بگیر آسوده بخواب بی درد و غصه

دیگه کابوس زمستون نمی بینی

توی خواب گلای حسرت نمی چینی

دیگه خورشید چهرتو نمی سوزونه

جای سیلی های باد روش نمی مونه

دیگه بیدار نمیشی با نگرونی

یا با تردید که بری یا که بمونی

رفتی و آدمکارو  جا گذاشتی

قانون جنگل و زیر پا گذاشتی

اینجا قهرند سینه ها با مهربونی

تو تو جنگل نمی تونستی بمونی

دلت رو بردی با خود به جای دیگه

اونجا که خدا برات لا لایی میگه

میدونم می بینمت یه روز دوباره

 توی دنیایی که آدمک نداره

(سیاوش)

بوف کور۲

در این دنیای پست پر از فقر و مسکنت

برای نخستین بار گمان کردم که در زندگی من یک شعاع آفتاب درخشید

اما افسوس این شعاع آفتاب نبود بلکه فقط یک پرتو گذرنده

یک ستاره پرنده بود

 که به صورت یک فرشته به من تجلی کرد

ودر روشنایی آن یک لحظه فقط یک ثانیه همه بدبختیهای زندگی خودم را دیدم

 و به عظمت و شکوه آن پی بردم

و بعد این پرتو در گرداب تاریکی که باید ناپدید بشود دوباره ناپدید شد

 نه نتوانستم این پرتو گذرنده را برای خودم نگه دارم!

(صادق هدایت)

خزعولات دانشجویی

سالهای پیش از دانشگاه :  آن روزهای خوش

 دانشجوی تازه وارد : هالوی خوش شانس

 ثبت نام ترم جدید : ده فرمان

 دانشجویان ساکن خوابگاه : جنگجویان کوهستان

 خوابگاه شهرک : اینجا آخر دنیاست

 دانشجوی پزشکی : به خاطر یک مشت دلار

 دانشجوی اد بیات : نان و شعر

 وام تحصیلی : جهیزیه رباب

 خوابگاه دا نشگاه : خانه کوچک

 خانواده دانشجویان : بینوایان

 دانشگاه آزاد : جیب برها به بهشت نمی روند

 دانشجوی مدل رپی : الو، الو، من جوجوام

 دانشجوی فوق لیسانس : قهرمان قهرمانان

 انتخاب درس افتاده : زخم کهنه

 استاد دانشگاه : یک گروه خشن

 اولین امتحان : اولین خون

 شب امتحان : امشب اشکی میریز

 مراقبین امتحان : سایه عقاب

 شاگرد اول کلاس : مردی که زیاد می دانست

 تقلب : عملیات سری

 تدریس در دانشگاه : تجارت

 روز دریافت کارنامه : روز واقعه

 تعطیلات بین ترمی : روزهای خوب زندگی

دانشجوی فارغ التحصیل : دیوانه از قفس پرید

 مسئول خوابگاه : کاراگاه گجت

 انصراف دادن : فرار بسوی خوشبختی

 ادامه تحصیل تا دکترا : دیدار در استانبول

وعده رئیس دانشگاه : بلوف

تصویه حساب : خط پایان

 شیرینی گرفتن از فارغ تحصیلی : ضربه آخر 

 شماره دانشجویی : مدرک جرم

 اعتراض برای کیفیت غذا : می خواهم زنده بمانم

 روز پرداخت وام دانشجو : روز فرشته

 دانشجوی اخراجی : مردی که به زانو در آمد

 دانشجوی مشروطی  : مردی که موش شد

آینده تحصیل کرده : دست فروش

 کلاس های ساعت 12-2: خواب وبیدار

 رئیس دانشگاه : مرد نامرئی

تصویب شهریه برای دانشجویان : تاراج

 استاد راهنما : گمشده

 به دنبال سرویس : دونده

 آشپزهای سلف سرویس : هفت سامورائی

 ازدواج دانشجوئی : عروسی خوبان

 دانشجویی که تغییر رشته داده : بازنده

 بوفه دانشگاه : غارتگران

 سرویس دانشگاه : اتوبوسی بسوی مرگ

 امید به بهبود اوضاع : توهم

 غذای امروز : سلف     self    

 گردهمایی استادان : دسیسه

 کتابخانه دانشگاه : خانه عنکبوتان

 پاس کردن یک درس: یکبار برای همیشه

 ژتون فروشی : آژانس شیشه ای

  علت نیافتن بعضی از دانشجویان : رابطه پنهان

 رئیس دانشکده : سناتور

 التماس برای نمره : اشک کوسه

 امور دانشجویان : سایه شوگان

 سوار شدن به اتوبوس : یورش

 نماینده کلاس : بهترین فرد بد

 ترم آخر : بوی خوش زندگی

 پایان نامه : زندگی دیگر هیچ

 عمر دانشجو : بر باد رفته

اعتراض دانشجو : بایکوت

سخته دل بستگی بی تو

بوف کور

    در زندگی زخمهایی هست

 که مثل خوره آهسته روح را  در انزوا

می خورد

و میتراشد.

    این دردها را نمیشود به کسی اظهار کرد، چون عموما عادت دارند که این

دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارند

و اگر کسی بگوید یا بنویسد، مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان

سعی می کنند آنرا با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند .

عشق مثل یه ساندویچ میمونه

که دو نفر از دو طرف شروع به خوردن میکنند

 وقتی به هم میرسند که دیگه تموم شده! 

نوشته ی یاس

به جای دسته گلی که فردا در قبرم نثار می کنی امروز با شاخه گلی کوچک یادم کن. به جای سیله اشکی که فردا برمزارم میریزی امروز با تبسمی شادم کن به جای اون متن های تسلیت که فردا برام می نویسی امروز با یک پیغام کوچک خوشحالم کن من امروز به تو نیازم دارم نه فردا

؟

غریبه توی غربت

                         نگی چی شد محبت

بگی می گند 

                       دیوونس 

حرفاش چه بچه گونس

ساده دل

در این وقت بی وقتی           به تو فکر می کنم

خواستنت اشتباه بود   و داشتنت ....

(اشتباه میکنم؟)؟

خواهش من از سر دل بود                ای....ساده دل!!!

برای تنها همدم تنهاییم

در کنارم

 نشستَنَت را دوست دارم

با تــــو از

 عشق گفتَنَت را دوست دارم

در کنار بغضِ تنهاییت

 لحظه رسیدنت را دوست دارم

با تو بودن را دوست دارم

 لحظه سُرودنت را دوست دارم

درکنارعشق و رسوایی

خشم و کین و حسادتت را دوست دارم

در شروع از تو گفــتن ها

گفته های نه گفــــته ات را دوست دارم

همچو موج آبی دریا

  رقص موج و ترانه ات را دوست دارم

با تو بودن را دوست دارم

 لحظه سُرودنت را دوست دارم

در کنار جویبار عشق

 همچو گل شکُفتنت را دوست دارم

با تو از عاشقانه ها گفتن

چون شراب نـاب بودنت را دوست دارم

درکنار تو به سر بردن

 حس خوب شهامتت را دوست دارم

با تو بودن را دوست دارم

 لحظه سُرودنت را دوست دارم

چه کنم؟

می دانم که

همه ی حر فهایم تکراریست
مثل کوبیدن بر دری بسته
بی امید باز شدن

اما چه کنم؟
دوباره رنگ نگاهم پریده است
دو باره صدایم نفس نفس می زند

کسی از کوچه دلم نمی گذرد
کسی جوانیم را با خود می برد
چیزی در قلبم فرو می ریزد
چیزی در من تمام می شود

مثل کودکی هایم که مرده اند

و من دوباره
تنها مسافر این جاده بی عبور خواهم شد
بی حضور خورشید
بی نور ماه
و در تمام راه
باد در گوشم
آواز خواهد خواند
و من با خود
گل های یادگاری
خواهم برد
و آرزو می کنم
که رد پایم
به این زودی پاک نشود

و سر انجام
خواهم رسید
به آن دو راهی همیشگی
زندگی کردن
یا زندگی را تحمل کردن؟؟؟